การโค้ชในองค์กร อาจหมายถึงวัฒนธรรมที่ใช้การถามคำถามมากกว่าการออกคำสั่ง
หากผู้ถาม (ซึ่งส่วนมากคือผู้บังคับบัญชา) ไม่ได้ระวังการแสดงสีหน้า
การใช้น้ำเสียง และท่าทางประกอบคำถาม
อาจไม่สามารถทำให้ผู้ฟัง (ซึ่งส่วนมากคือลูกน้อง) เข้าใจเจตนาที่แท้จริงได้
ความหวังดี ที่ถูกถ่ายทอดผ่านน้ำเสียงเข้มๆ สีหน้าที่เอาจริงเอาจัง
และท่าทางที่รุกเร้า ย่อมไม่สามารถทำให้ผู้ฟังเข้าใจถึงความหวังดีได้ เป็นต้น
สิ่งที่ผู้ถามควรทำคือ ฝึกซ้อมการตั้งคำถามที่ใช้น้ำเสียง
แสดงสีหน้า และมีท่าทางที่ส่งเสริมให้คิดได้ดี
โดยจินตนาการว่าตัวเองเป็นผู้ฟัง หรือผู้รับคำถาม
กำลังมองมายังผู้ถามคำถาม
เขาอยากเห็นคนตั้งคำถามทำอย่างไรบ้าง เพื่อให้เขาคิดได้ดีขึ้น
เช่น เห็นรอยยิ้ม มีสีหน้าที่ให้กำลังใจ
ใช้ท่าทางที่ไม่เร่งรัดเอาคำตอบแต่ให้เวลาในการคิด
พยักหน้าเมื่อได้คำตอบแม้เพียงเล็กน้อย
ใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนและพูดช้าลงกว่าปกติเล็กน้อย
ใช้คำพูดที่สนับสนุน เช่น ดีครับ น่าสนใจมาก ใช้ได้ครับ เป็นต้น
เมื่อผู้ถามเข้าใจแล้วว่าการสื่อสารต้องใช้องค์ประกอบที่มากกว่าแค่คำพูด
เขาก็จะกลับมาสู่การโค้ชหรือการถามในชีวิตจริงได้ดีขึ้น
น้ำเสียง สีหน้า และท่าทางของเขาก็จะสามารถสื่อสารเจตนาของเขาได้ดีขึ้น
ซ้อมไว้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น